Mark 9:25-26 25When Jesus saw that the people came running together, He rebuked the unclean spirit, saying to it, "Deaf and dumb spirit, I command you, come out of him and enter him no more!" 26 Then the spirit cried out, convulsed him greatly, and came out of him. And he became as one dead, so that many said, "He is dead." (NKJ)
มก 9:25-26 25 เมื่อพระเยซูทรงเห็นประชาชนกำลังวิ่งเข้ามา พระองค์ตรัสสำทับผีโสโครกนั้นว่า "อ้ายผีใบ้หูหนวก เราสั่งเอ็งให้ออกจากเขา อย่าได้กลับเข้าสิงเขาอีกเลย" 26 ผีนั้นจึงร้องอื้ออึงทำให้เด็กนั้นชักดิ้นเป็นอันมาก แล้วก็ออกมา เด็กนั้นก็แน่นิ่งเหมือนคนตาย จนคนส่วนมากที่นั่นกล่าวว่า "เขาตายแล้ว"
เด็กที่ถูกผีสิงคนนี้ ถูกสิงมายาวนานตั้งแต่เขาเป็นเด็ก (มก 9:21) จนกระทั่งวันนี้ ที่บิดาของเขา พาเขามาหาพระเยซู ในข้อ 25 พระเยซูด้วยสิทธิอำนาจ พระองค์ขับผีร้ายให้ออกจากเด็กคนนี้ และสั่งไม่ให้มันกลับเข้าสิงเด็กคนนี้อีกต่อไป
ความน่าสนใจของเหตุการณ์นี้ อยู่ในข้อ 26 หลังจากที่ผีร้ายโดนพระเยซูตรัสสำทับ ก่อนที่มันจะออกจากเด็ก พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่า ผีทำให้เด็กชักและดิ้นเป็นอันมาก พระคัมภีร์ภาษาอังกฤษใช้คำว่า "greatly" ด้วยสายตาฝ่ายกายภาพ เหมือนกับว่า อาการของเด็กทรุดและแย่ลง แต่ความจริงก็คือ นี่คืออาการดิ้นเฮือกสุดท้ายของผีโสโครก ก่อนที่จะออกจากเด็ก และไม่เคยกลับเข้าสิงเด็กคนนี้อีกเลย
ข้อคิดสองอย่างที่ได้จากพระคัมภีร์ตอนนี้ก็คือ...
ข้อคิดแรก หลายครั้งสถานการณ์ที่แย่ที่สุด ปัญหาที่เลวร้ายที่สุด ที่เรากำลังเผชิญอยู่ คือจุดเริ่มต้นของอัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ที่เรากำลังรอคอย อัศจรรย์จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เมื่อเรามาหาพระเยซู เพราะพระองค์ทรงรักเรา รักมากที่สุด สิ่งที่พระองค์ทรงทำเพื่อเราบนไม้กางเขน คือเครื่องยืนยันถึงความรักที่พระองค์ทรงมีต่อเรา
ข้อคิดที่สองจากพระคัมภีร์ตอนนี้ก็คือ ไม่มีผีร้ายตนไหน หรือปัญหาไหน จะใหญ่เกินกว่าที่พระเยซูจะช่วยเราได้ แม้ปัญหา หรือความท้าทายนั้น จะดูเหมือนเรื้อรัง และรบกวนเรามายาวนานก็ตาม เฉกเช่นเดียวกับที่ ผีโสโครกตนนี้ รังควานเด็กมาตั้งแต่เขายังเยาว์วัย พระเจ้าใหญ่ยิ่ง เหนือกว่าปัญหาของเราเสมอ แม้ว่าปัญหานั้น จะเกิดจากความผิดพลาดของเราก็ตาม ขอแค่เรากลับไปหาพระเยซู เชื่อมั่นในความดี และความรักที่พระองค์ทรงมีต่อเรา ทุกปัญหา และทุกความท้าท้าย ในชีวิตของเรา จะสยบลงต่อพระเยซูอย่างแน่นอน
No comments:
Post a Comment